Wie bij het zien aan onze Mini Me Harry knuffel denkt aan dikke stenen muren gehuld in mysterie, aan geheime kamers in ontoegankelijke diepe kelders, aan monsters en vormeloze schurken, aan feniksen, sneeuwuilen en andere vogels, aan vliegende bezems op rooftocht, aan trouwe vrienden en bittere vijanden in een wereld buiten de onze, zit je er waarschijnlijk niet ver naast. Hoogstwaarschijnlijk.Maar los daarvan gaan wij Dreuzels op de bank, de sofa of in een donker hoekje van onze kamer liggen om ons te ontspannen, “Habemus magum Potterum” te fluisteren en reuzenspinnen, dementors en andere onaangenaamheden achter ons te laten met een beetje lezen of een gezellige film. Aangezien we nu Harry zijn, zij het in het klein, kan er toch niet veel meer misgaan.
